در جستجوی ویوین مایر

چطور عکاسی نکنیم – مهمترین اشتباهات رایج در عکاسی

آموزش نکات طلایی عکاسی که از اهمیت بالائی هم برخوردار است برای تمامی علاقمندان به یادگیری عکاسی میتواند بسیار مفید و راهگشا باشد. در این مقاله قصد داریم در مورد مهمترین اشتباهات رایج در عکاسی صحبت کنیم و به این نتیجه رسیدیم که با توجه به وفور رفتارها و طرز تفکرات آماتوری در عکاسی و رایج بودن آنها ، مقاله ای در زمینه اینکه ” چطور عکاسی نکنیم ” منتشرنمائیم. چیزی که توی اکثر گروه های عکاسی به چشم میخوره اینه که عموما هر از گاهی قرار عکاسی میذارن و معمولا همه دوربین به دست راه میفتن توی شهر که عکاسی کنن.

اینجور وقتا سوالی که به ذهنم میاد اینه: “آیا این جماعت عکاس دوربین به دست اصولا قراره یک گروه حرفه ای باشن یا تعدادی آماتور که صرفا راه میفتن توی شهر و از در و دیوار و هر سوراخ سمبه ای که پیدا میکنن عکس میگیرن؟؟؟” چون اگر داریم درباره یک جمع حرفه ای صحبت میکنیم که قدم اول اشتباهه دیگه چه برسه به بقیه راه…. اصل اول برای یک عکاس حرفه ای اینه که بدونه قراره چیکار کنه و چرا عکاسی میکنه و هدفش از اینکه دوربین به دست راه میفته بیرون چیه.

نکته بعدی امضاهای زیر عکس هاست که واقعا رو اعصابه، به تجربه ثابت شده که هر چی این امضاها بزرگتره عکاس مورد نظر آماتور تره اگه دقت کرده باشید هیچ کدوم از عکاس های به نام لزومی به درج اسمشون در زیر عکس نمیبینن و یا به یک امضای کوچیک اون هم جایی که توی چشم نباشه قناعت میکنن، لطفا نگید که نگران هستیم عکسمون دزدیده بشه چون اولا این احتمال بسیار کمه چون بسیار عکاس های بهتر از شما هست که بشه عکسش رو دزدید پس نگران نباشید و دوما اینکه راه های دیگه ای برای جلوگیری از این کار هست و سوما و مهم تر اینکه اگه عکستون واقعا خوب باشه  با این امضا و لوگو های عجیب و غریب کلا ضایع میشه و از بین میره چون این حرکت از لحاظ بصری بسیار آزارنده است.

نکته بعدی که معمولا همیشه فراموش میشه اینه که عکس های شما حتی اگر متوجه نباشید کلی حرف برای گفتن دارند و این چیزیه که باید بسیار بهش دقت کنید. سوالی که پیش میاد اینه که آیا واقعا دوست دارید بعضی از این حرفها رو جلوی خلق داد بزنید.

مثال میزنم عکس پاها از بالا که توی دخترها بسیار متداول هست چه چیزی رو میگه؟ واضحه داره اعلام میکنه که اولا انقدر خلاقیت نداشتم که بتونم یه عکس خوب بگیرم اما چون میخواستم به هر حال یه چیزی توی اینستا بزارم پس چی دم دست تر و کلیشه ای تر از پاهام! حرف بعدی که این عکس میزنه اینه که ببینید کفش های من برند هستن! (این یعنی احتمالا من برند ندیده هستم و این جریان برام خیلی جذابه) و حرف بعدی که میزنه اینه ببینید چه پاهای خوب و کشیده ای دارم! (مسلما از اون زاویه هر پایی خیلی کشیده تربه نظر میاد و این هیچ مزیتی نیست).

عکاسی یک زبان بسیار گویاست  ، مواظب باشید که ندونسته بعضی حرفها و خصوصیاتتون رو برای همه به اشتراک نگذارید.

اگر قصد دارید تا با یادگیری عکاسی به کسب درآمد از عکاسی برسید و بتوانید خودتان خدمات عکاسی حرفه ای به مشتریان ارائه داده و در دنیای کسب و کار عکاسی قدم بگذارید، رعایت نکات طلایی عکاسی و نکات کلیدی عکاسی که در این مطلب ذکر شد اهمیت بالائی دارد. در دیگر مقالات آموزش عکاسی وبسایت نگاتیو استودیو که توسط فریبرز میرکبیری ارائه میشود میتوانید نکات کلیدی و آموزشهای کاربردی بیشتری در حوزه عکاسی را دنبال نمائید.

نویسنده: فریبرز میرکبیری

کپی رایت و حواشی آن در ایران و جهان

کپی رایت و حواشی آن در ایران و جهان

این مطلب از سری مقالات آموزش عکاسی توسط فریبرز میرکبیری در وبسایت نگاتیو استودیو به مبحث کپی رایت و حواشی آن در ایران و جهان اختصاص داده شده است. کپی رایت موضوعی است که تمامی افرادی که اقدام به خلق اثری به هر شکل میکنند با آن ممکن است مواجه شوند که این مورد برای عکاسان و در دنیای عکاسی میتواند بیشتر هم رخ دهد و در واقع ملموس تر باشد. در رابطه با اعتراضات شادی قدیریان و آرش عاشوری نیا به استفاده بدون مجوز از آثارشون بد ندیدم که گریزی به بحث کپی رایت داشته باشم.

در اولین سمینار عکاسی فشن که آذر ماه سال 92 در مشهد داشتم با توجه به شرایط پیش آمده که بسیاری از روسای انجمن عکاسان کشور رو دور هم جمع کرده بود و استقبال بسیاری از دوستان عکاس به نظرم بهترین زمان برای مطرح کردن بحث کپی رایت بود و این رو توی صحبتهای اون روز مطرح کردم و از مسئولان و دوستان عکاس خواستم که در این مورد با مشتری هاشون صحبت کنند و در صورت امکان اون رو توی قراردادهاشون بگنجونن، در اینجا اشاره مجددی به اون میکنم.

فریبرز میرکبیری - اولین سمینار تخصصی عکاسی مد و فشن در ایران

فریبرز میرکبیری – اولین سمینار تخصصی عکاسی مد و فشن در ایران

در مورد اختلاف پیش اومده برای آرش عاشوری نیا در روزنامه شرق باید به یک قانون جهانی کپی رایت اشاره کنم که میگه در صورتی که از اثر یک هنرمند برای خلق و ایجاد یک اثر هنری جدید استفاده بشه که جنبه تبلیغاتی و بازرگانی نداشته باشه و دلیل اون صرفا هنری باشه این مورد شامل قانون کپی رایت نمیشه. که البته لازم به ذکره که در مورد اختلاف پیش آمده چنین اتفاقی نیفتاده و مستقیما خود عکس کپی شده و اینکه احتمالا در نهایت جنبه تجاری و تبلیغاتی رو برای روزنامه داشته.

در مورد قیمت گذاری روی عکس های شما چند مورد هست که بهتره از حالا به بعد بهش توجه کنید.

مهم ترین معیار برای قیمت دادن به مشتریانتون در نظر گرفتن مورد استفاده از عکس شماست، مثالی که همیشه میزنم اینه در صورتی که مشتری شما میخواد عکسی داشته باشه که اون رو توی دفتر خودش به دیوار بزنه که ممکنه روزی 4 نفر اون رو ببینن و یا عکسی نیاز داره که روی یک بیلبورد زده بشه که روزی 4 میلیون نفر اون رو میبینن مسلما باید تفاوت قیمتی بین دو عکس وجود داشته باشه. قیمت عکس شما بر اساس میزان دیده شدن عکس شما تعیین میشه و اصولا اعلام یک نرخ مشخص بابت هر فریم عکس یکی از مسخره ترین روشهای قیمت گذاریه که تا بحال دیدم.

مورد بعدی که در قیمت گذاری روی عکس شما بسیار مهمه تعداد نسخه هاییه که قراره از عکس شما چاپ بشه. اگر قراره از عکس شما برای ساخت یک کاتالوگ استفاده بشه که تیراژ اون 1000 عدد خواهد بود مسلما دستمزد شما باید متفاوت از زمانی باشه که عکستون قراره برای تبلیغ در یک مجله با تیراژ 40.000 عدد چاپ بشه.

فریبرز میرکبیری - اولین سمینار تخصصی عکاسی مد و فشن در ایران

فریبرز میرکبیری – اولین سمینار تخصصی عکاسی مد و فشن در ایران

موضوع مورد اهمیت بعدی میزان زمان استفاده از عکس شما توسط مشتریه، این به این معنیه که شما باید مورد استفاده از عکس خودتون رو کاملا دقیق بدونید اینکه عکس شما قراره برای کاتالوگ شرکتی فقط برای یک فصل استفاده بشه و یا اینکه قراره به مدت یک سال مورد استفاده قرار بگیره المان مهمی برای تعیین قیمت عکسه.

لازم به اشاره است که هر کدوم از موارد فوق که نیاز به تمدید تاریخ و یا استفاده از عکس در جای دیگری غیر از موارد اشاره شده رو در بر بگیره مشتری رو موظف میکنه به شما مراجعه کنه و بابت اون تمدید تاریخ به شما پرداخت مجدد داشته باشه.

این چند مورد، موارد اصلی هستند که خواهش میکنم برای قیمت گذاری هاتون حتما بهشون دقت کنید و خواهشا حتی اگر مطمئن هستید مشتری شما این موارد رو قبول هم نمیکنه حتما عنوانش کنید و بگذارید که گوش مشتری ها و شرکتها کم کم با این مقوله آشنا بشه، مطمئن باشید که مشتری همیشه میخواد هزینه کمتری بابت کارهاش بپردازه و این وظیفه من و شماست که از حق خودمون و هم صنفی هامون حمایت کنیم و امیدوار باشیم که انجمن عکاسان هم مثل برخی انجمن های دیگر روزی تصمیم به مصوب کردن قوانینی از این قبیل بگیره و بلکه لیست قیمتی که به عنوان مرجع برای دوستان عکاس ارائه میکنه بر اساس هر فریم ایکس تومان نباشه.

نویسنده: فریبرز میرکبیری

پ.ن: زمانی که چند سال پیش درباره موضوع کپی رایت نوشتم فکر نمیکردم که همین اتفاق برای خودم هم بیفته و متاسفانه با وجود پی گیری های وکیل من به نتیجه ای نرسه. جزئیات بیشتر را در این لینک میتوانید مشاهده نمائید.

نگاتیو استودیو تلاش میکند تا فرهنگ صحیح و اصول فنی و روز جهان در ارائه خدمات عکاسی حرفه ای به مشتریان را ترویج نموده تا در کشور ایران نیز شاهد افزایش کیفیت و نحوه ارائه خدمات عکاسی همگام با استانداردهای جهانی آن باشیم و از سبک های سنتی منسوخ شده بتوانیم کم کم فاصله بگیریم.

گرانقیمت ترین عکس های جهان

گران قیمت ترین عکس های دنیا

در این مقاله به شرحی جذاب از گران قیمت ترین عکس های دنیا به همراه درج تصاویر مربوطه از آنها پرداخته ایم. اطلاعاتی که دانستن آن برای کلیه علاقمندان به عکاسی و حتی دیگر افرادی که در زمینه عکاسی مطالعه یا فعالیتی ندارند نیز میتواند بسیار جالب و جذاب باشد.

 پانزده اکتبر 2011 این عکس در حراج کریستیز نیویورک به قیمت 4.338.500 دلار به فروش رسید.

تصویری از آندریاس گورسکی که کاملا با فکر و برای چاپ در ابعادی بزرگ گرفته شده است تصویری از یک رودخانه است که توسط دو نوار سبز رنگ از چمن احاطه شده. نسبت های تصویر بسیار فکر شده و دقیق و منظم میباشد. از این عکس میتوان به عنوان یک نامکان نام برد (به مکانی گفته میشود که میتواند در هر کجای جهان قرار داشته باشد و از لحاظ کاراکترهای ظاهری و بصری و اطلاعاتی که در اختیار بیننده قرار میدهد امکان حدس زدن اینکه این نقطه در کجای دنیاست وجود ندارد.) میزان تابش نور و رفلکس های آن بر روی سطح رودخانه و تناسب بسیار زیبای خطوط سبز رنگ احساسات مرموز و در عین حال متفاوتی را به بیننده منتقل میکند.

گرانقیمت ترین عکس های دنیا

در واقع این اولین بار نبود که یکی از کارهای آندریاس گورسکی با قیمتی اینچنینی به فروش میرفت. اثر دیگری از او به نام “99Cent II Diptychon” که فضای داخلی دو سوپر مارکت را که با استفاده از نرم افزار های دیجیتالی کنار هم قرار داده بود در حراج هنری ساتبی با قیمت 3.346.456 دلار در 7 فوریه 2007 به فروش رفته بود و چندین سال رتبه گرانترین عکس جهان را داشت تا زمانیکه که در تاریخ 12 می 2011 توسط اثری از سیندی شرمن به نام “Untitled#96” با قیمتی بالغ بر 3,89  میلیون دلار آنرا سپری کرده بود. این اثر سیندی شرمن که به سفارش مجله هنری “آرت فاروم” در 1981 انجام شده بود تصویری “سلف پرتره” (یا به اصطلاح امروز سلفی) از 30 سالگی خود اوست در حالیکه روی کف آشپزخانه دراز کشیده است، تصویری که بیانگر زن کلیشه ای آنروزها از دید مطبوعات آن زمان میباشد.

 اثری از سیندی شرمن به نام “Untitled#96”

مسلما نمیتوان دست بر روی عکس خاصی گذاشت و از آن به عنوان بهترین عکس تاریخ یاد کرد و مسلما نیز نمیتوان یک دلیل مشخص برای قیمت گذاری بر روی آثار هنری پیدا کرد، زیرا که المان های بسیار متفاوتی در تعیین نرخ یک عکس اثر دارند که از جمله آنها میتوان به نام آرتیست و اعتبار و قیمت فروش آثار او، حراج هنری و گالری ارائه دهنده اثرجهت فروش، نوع کار هنری، دوره زمانی ارائه شده و … نام برد.

پ.ن: آخرین رکورد گران قیمت ترین عکس دنیا در سال 2016 توسط پیتر لیک و با قیمت فروش 6.5 میلیون دلار بار دیگر شکسته شد.

تلاش خواهیم نمود تا در مقالات دیگر از سری مطالب آموزش عکاسی گروه خدمات عکاسی نگاتیو استودیو مطالب جذاب مشابه بیشتری منتشر نمائیم. هدف اصلی نگاتیو استودیو، ارائه خدمات عکاسی با برترین و به روز ترین کیفیت ممکن در سطح کیفیت جهانی و همچنین ارائه آموزش های اصولی و کاربردی و به روز دانش عکاسی به هموطنان گرامی است.

نویسنده: فریبرز میرکبیری

تقویم پیرلی و تاثیر آن در دنیای مد

تقویم پیرلی و تاثیر آن در دنیای مد

در این مقاله از سری مقالات آموزش عکاسی مدلینگ و آموزش مدلینگ و فشن در وبسایت گروه خدمات عکاسی نگاتیو استودیو به معرفی تقویم پیرلی یا Pirelli Calendar و تاثیر آن در دنیای مد پرداخته ایم. تقویم پیرلی که عموما با حضور ستارگان دنیای مد جهان تهیه می گردد تنها به تعداد بسیار محدودی چاپ میشود.  تقویم پیرلی بدون شک معروفترین و با پرستیژترین تقویم دنیاست که سالیان سال هر ساله منتشر میشود. این تقویم که در دهه 60 میلادی برای اولین بار توسط دفتر بخش انگلیس کمپانی بزرگ پیرلی منتشر شد، به مرور تبدیل به معیاری برای شناخت بهترین عکاسان هر دوره و همچنین بهترین مدل ها و تاثیر گذارترین چهره های تاریخ شده است.

تقویم پیرلی با حضور ستارگان دنیای مد تهیه می گردد

دلیل محبوبیت این تقویم نه فقط محدودیت تعداد چاپ شده از آن بلکه انتخاب بسیار موثر و هوشمندانه کمپانی پیرلی در ساخت یک تقویم متفاوت توسط بهترین های دنیا جهت یک برند سازی موثر و موفق بوده است. دلیل دیگر نیز مسلما ارائه نکردن این تقویم برای فروش میباشد زیرا این محصول تنها از طریق این شرکت هر ساله به تعداد محدودی از شخصیت های معروف و به اصطلاح “وی.آی.پی” اهدا میشود. انتخاب امسال (2015) این تقویم معروف عکاس مد و فشن به نام “استیون مِیزل” است که در سال های اخیر کارهای بسیاری با مجله وگ ایتالیا انجام داده است.

نکته جالب توجه این است که با توجه به اینکه در سال های اخیر و به خصوص سال گذشته استفاده از مدل های به اصطلاح “کروی” کمی چاق و توپر در آمریکا باب شده است امسال یکی از مدل های این تقویم “کاندیس هوففین” یک مدل کروی است که برای اولین بار در تاریخ این تقویم اندامی خارج از استاندارد های مدلی دارد.

در این مقاله از سری مطالب آموزش عکاسی و آموزش مدلینگ وبسایت نگاتیو استودیو در مورد تقویم پیرلی و تاثیر آن در دنیای مد صحبت کردیم. شما همراهان همیشگی میتوانید نظرات و سوالات خود را در بخش دیدگاهها با ما و دیگر دوستان به اشتراک بگذارید.

نویسنده: فریبرز میرکبیری

عکاسی تبلیغاتی - فریبرز میرکبیری

منم میتونم مدل بشم؟! قسمت دوم

این مطلب، قسمت دوم از مقاله ” منم میتونم مدل بشم؟ ” است که به در قسمت قبلی این مطلب، به ارائه نکات آموزشی پیرامون مدل شدن و آموزش مدلینگ پرداختیم.  همونطور گفتم مدل شدن اصلا کار راحتی نیست و نیازمند تمرین، مطالعه، دیدن و دیدن و باز هم دیدنه، دیدن نمونه عکس ها و ژست های خوب (ترجیحا خارج از اینستاگرام!)

از لحاظ ظاهری بیشتر از زیبایی چهره جذابیت و مخصوصا خاص بودن صورته که میتونه جزء اولین موارد برای مدل شدن باشه. مسلما استاندارد های بسیاری برای مدل ها وجود داره برخی از اونها رو براتون در زیر آوردم:

بهترین دوره سنی برای یک مدل از 17-18 سال تا 27-30 ساله، گرچه در ایران برخی از مدل ها در سن 35-40 سالگی هم با اعتماد به نفس بسیار به این کار مشغولند!!!

از لحاظ فیزیک بدنی و ظاهر برای خانمها لازم به تاکیده که بهترین نمونه خود واقعی شماست بدون دست کاری کردن و یا جراحی های بیهوده و به خصوص تزریق کردن لب و کاشتن گونه و حتی ناخن مصنوعی و خلاصه کارهایی از این قبیل که نه تنها باعث میشن زیبایی واقعی و طبیعیتون رو برای همیشه از بین ببرید بلکه مسلما امکان یک مدل حرفه ای شدن رو هم برای همیشه ازخودتون میگیرید.

داشتن یک بدن خوب یعنی تمرین و ورزش کردن متعادل و نه تا حدی زیاد که فرم بدنتون رو تغییر بده و یا بر عکس اینکه اصلا ورزش نکنید و بدنی شل و وار فته داشته باشید. اصولا بهترین شعار برای یک مدل داشتن تعادله توی هر چیز.

عکاس: فریبرز میرکبیری

در مورد مدل های آقا چیزی که در ایران بسیار به چشم میاد و از نظر من قابل درک نیست اینه که اکثرا با اغراق کردن در تمرین های بادی بیلدینگ باعث خراب کردن فرم بدنشون شدن و احتمالا فکر میکنن همچین چیزی اونها رو تبدیل به یک مدل خوش هیکل میکنه!!! تاکید میکنم بهترین فرم بدن برای آقایون و یا خانوم ها یک فرم متعادله که به هیچ وجه در هیچ بخشی از اون اغراق نشده باشه، مگر اینکه برای برخی موارد خاص نیاز به استفاده از همچین مدل هایی با هیکل های باد شده باشه!

از لحاظ فیزیک بدنی، موارد مختلفی وجود داره و مدل هایی که بدن های بسیار لاغر دارن بیشتر جهت استفاده در “کَت واک” ها به کار میرن. خصوصیات فیزیکی بسته به نوع استفاده ای که از مدل ها میشه میتونه متفاوت باشه و این مسلما یعنی یک مدل نمیتونه برای هر نوع پروژه ای مناسب باشه.

استاندارد قد برای خانم ها معمولا از 175 تا 180 و برای آقایون از 175 تا 185 هست.

عکاسی مد - فریبرز میرکبیری

عکاس: فریبرز میرکبیری

این استانداردها وحی منزل نیستن و حتی به نظر من با توجه به نوع شرایط زیستی و اجتماعی و ژنتیکی هر ناحیه میتونن متفاوت باشن. دقیقا به همین دلیل توی ایران و با توجه به نوع ژن ایرانی استاندارد قد هم میتونه نسبت به استاندارد های جهانیش کمی متفاوت باشه. لازمه اضافه کنم که قد بلند هم لزوما شاخصه ای برای بهتر بودن یک مدل نیست، نکته بسیار مهم داشتن تناسب بین اندازه های پایین تنه و بالا تنه مدله.

اینها کمابیش استانداردهای اولیه هستند و البته همیشه استثناء هایی هم برای موارد فوق وجود داره، رده سنی که درباره اش صحبت شد بهترین سن برای یک مدله اما موارد استثنائی هم وجود داره که برخی از تاپ مدل های در اِشِل جهانی تا سن های بالاتر هم مدلی کردن و یا ممکنه یک عکاس برای پروژه خاصی نیاز به مدلی با سن بالاتر از معمول داشته باشه.

این استثنا ها از لحاظ ظاهری هم میتونه وجود داشته باشه و به ندرت ممکنه یک عکاس بابت سناریویی که میخواد پیش ببره به عنوان مثال نیاز به کسی داشته باشه که لب های تزریقی داره و …

فریبرز میرکبیری

پ.ن: اگر کسی سوالی داشت میتونه همین جا مطرح کنه و اگر اطلاعات من اجازه میداد حتما بهش جواب میدم.


یک فرصت عالی برای یادگیری مدلینگ و کت واک و نکات طلایی مدل شدن

شما میتوانید به ساده ترین روش ممکن و سریعترین و ارزان ترین شکل، نکات کلیدی مدلینگ، مدل شدن و کت واک را یاد بگیرید. به این دلیل که استاد فریبرز میرکبیری اقدام به تالیف یک کتاب الکترونیکی به نام نکات کلیدی مدلینگ و کت واک نموده اند که با قیمت بسیار کمی با تخفیف 50 درصدی به مدت محدود در وب سایت نگاتیو استودیو در دسترس علاقمندان قرار داده شده است. جهت کسب اطلاعات بیشتر و خرید این کتاب بر روی لینک زیر کلیک نمائید.

کتاب الکترونیکی نکات کلیدی مدلینگ و کت واک


عکاسی طلا و جواهر - فریبرز میرکبیری

منم میتونم مدل بشم؟!

در این مقاله به یک مبحث بسیار جذاب و پرطرفدار روز در دنیای عکاسی و شبکه های اجتماعی پرداخته ایم. مدلینگ یکی از سبک های عکاسی حرفه ای است اما در این مقاله ما در مورد آموزش عکاسی مدلینگ صحبت نخواهیم کرد. بحث مدلینگ و مدل شدن در ایران بسیار داغه و تقریبا هر کسی که بهم میرسه ازم میپرسه که آیا میتونه مدل بشه و یا اینکه برای رسیدن به این هدف چه کار باید کرد، اینکه آیا کلاسی برای این کار وجود داره و سوال هایی از این قبیل. قصد دارم از این به بعد توی این وبلاگ کمی هم درباره مدلینگ و مدل شدن بنویسم شاید کمکی به بعضی از علاقمندان به این رشته بکنه. به خاطر سوء استفاده هایی که در این باره دیدم مجبورم درباره بعضی موارد خیلی رُک حرف بزنم و امیدوارم این باعث کدورت کسی نشه.

  • اولین توضیحی که لازمه بدم (و توی خیلی از کلاس ها و سمینارها هم عنوان کردم) اینه که مدلینگ یعنی مدلی کردن و اصولا هیچ زیر شاخه ای از عکاسی به اسم مدلینگ یا مدلینگ فتوگرافی وجود نداره و عکاسی مدلینگ اصطلاح غلطیه! که ما هم به ناچار مجبور به استفاده از اون در بعضی مواقع هستیم.
  • نکته بسیار مهم اگه توی دوست و آشنا و فک و فامیل بهتون میگن “وای عزیزم تو چقدر خوشگلی” این به این معنی نیست که میتونی مدل بشی! صرفا زیبا بودن دلیل بر این نمیشه که شما توانایی و قابلیت های مربوط به این کار رو داشته باشی.

منم میتونم مدل بشم؟ - نویسنده: فریبرز میرکبیری

یکی از اولین کت واک های برگزار شده در ایران – عکاس: فریبرز میرکبیری

  • مدلی یک کار جدی و یک شغله مثل مکانیکی و یا لوله کشی و یا هر شغل دیگه ایه و این یعنی اینکه براش باید زحمت کشید و تجربه کسب کرد و این امکان وجود نداره که کسی بتونه یک روزه مدل بشه. کاری به این ندارم که هنوز توی ایران همچین دیدی نسبت به این کار وجود نداره و اینکه بعضی در ظاهر عکاسی و صرفا به خاطر اینکه بتونن با یه دختر رابطه ای برقرار کنن حاضر هستن هر کسی که شرایطشون رو بپذیره به عنوان مدل انتخاب کنن. این در حالیه که مسلما استانداردهای سفت و سختی برای انتخاب یک مدل وجود داره.
  • توصیه اکید میکنم در هیچ کلاسی که تحت این عنوان برگزار میشه شرکت نکنید چون همه شون بیخود هستن! توی کشوری که اصولا چیزی به اسم مدل حرفه ای وجود نداره انتظار دارید که چه کسی و چه چیزی رو بهتون آموزش بده؟!! این کلاس ها غیر از اینکه پولتون رو هدر بدید و ذهنتون راجع به مدلینگ خراب بشه و بخصوص باعث بشن کلا توی راه اشتباه قرار بگیرین چیزی براتون ندارن.
  • اگر کسی بهتون پیشنهاد همکاری داد و کلی ازتون تعریف کرد که میتونه شما رو تبدیل به یک مدل معروف کنه و اینکه عکس هاتون رو تو فلان مجله و یا فلان تبلیغ استفاده کنه اما چون شما هنوز حرفه ای نیستین لازمه که 3 میلیون تومان یا حتی 100 هزار تومان بابت اون بپردازید مختار هستید که این پول رو بدید اما مطمئن باشید که هیچ وقت یک عکاس حرفه ای ازتون همچین تقاضایی نمیکنه. ضمن اینکه حتی اگه یک بار هم عکسی از شما جایی چاپ بشه مطمئنا این شما رو تبدیل به یک مدل نمیکنه!!!
  • مسلما برای اینکه بتونید خودتون رو به جایی و یا عکاسی (و به خصوص آژانس های مدلینگ خارج از ایران) معرفی کنید نیاز به یک بوک حرفه ای دارید و این احتمالا تنها بخشیه که اگه تمایل به داشتن یک کار خوب با یک عکاس خوب دارید باید بابتش پول بپردازید. باور کنید کارهایی که مجانی با عکاس ها انجام میدید اصولا به درد همچین بوکی نمیخورن و فقط باعث خراب کردن تصویر شما میشن.

پروژه عکاسی مدلینگ توسط فریبرز میرکبیری - امارات متحده - دبی

عکاس: فریبرز میرکبیری (دوبی)

  • نکته بعدی اینکه اگر به این کار واقعا علاقه دارید بهتون توصیه اکید میکنم که عکاسی که کارهاش خوبه (ممکنه سلیقه بصری شما برای تشخیص خوب بودن کارهای یک عکاس خیلی قوی نباشه پس بهترین کار، سرچ کردن و دیدن تجربه ها، مقالات یک عکاس و داشتن اطلاعات حرفه ای و حتی مدارک به دست آورده عکاسه.) رو پیدا کنید، باهاش قراری فیکس کنید، تست بدید و اگر شما رو پذیرفت سعی کنید مدت قابل توجهی زمان بزارید و در پروژه هاش شرکت کنید (حتی بدون پرداخت) و تجربه ای که میخواید رو در حین کار با یک آدم حرفه ای به دست بیارید.
  • نکته بسیار بسیار مهم شرکت در کستینگ ها و تست هایی هست که برای مدلینگ برگزار میشه و از اون مهم تر نوع حضور شما در این تست هاست. همیشه با لباس ها و ظاهر تمیز و مرتب و در نهایت سادگی بدون استفاده از آرایش های غلیظ و یا موهای عجیب و غریب و لباس های ناجور در تست شرکت کنید. حتما قبل از شرکت در کستینگ ها به بدن و پوست خودتون برسید و سعی کنید در شرایط ایده آل خودتون و با یک لبخند ساده و برخورد خوب در محل حاضر بشید.

در آخر باز هم تاکید میکنم مدلی یک حرفه است و اگر میخواید موفق باشید باید بابتش وقت بذارید و بهش جدی نگاه کنید. موفق باشید.


اگر مایل هستید که عکاسی مدلینگ را به صورت حرفه ای و بر اساس جدیدترین استانداردهای این سبک از عکاسی یاد بگیرید به بخش آموزش عکاسی مدلینگ سری بزنید و یا از محصولات آموزشی که در بخش فروشگاه نگاتیو استودیو عرضه شده استفاده کنید.


پ.ن: با توجه به سوال بسیاری از دوستان در مورد این رشته لازمه توضیح بدم که اول از همه دلیل نوشتن این مطلب توسط من کار کردن با یکی از به اصطلاح سوپر مدلهای ایران بود که غیر از کلنجار رفتنهای بسیار با ایشون در حین کار به خاطر بلد نبودن حتی اصول اولیه مدلینگ، باعث اعصاب خوردی من و تاثیر منفی در نتیجه کار شد. بعد ها شنیدم که ایشون متاسفانه یکی از اولین افرادی هم هست که کلاسهای بسیاری در زمینه مدلینگ برگزار میکنه!!! ضمن اینکه از بعضی شاگردان ایشون هم شنیدم که سوء استفاده های بسیاری از اسم خودش به عنوان استاد مدلینگ میکنه!!! مدتی که در ایران گذروندم گه گاهی پیش اومده که با بعضی از مدلهایی که با آژانس های مدلینگ در ایران کار کردن و بابتش پولهای قابل توجهی هم پرداختن کار کنم اما نتیجه کار یکسان بوده و فاجعه آمیز، همه اینها با هم باعث نوشتن این پست شد تا دوستان علاقمند به مدلینگ گول همچین افرادی رو نخورن و وقت و پول هدر ندن.

اما کارهایی که میشه در صورت علاقمندی به این رشته انجام داد:

دنبال کردن مطالب و نمونه های خوب شناخته شده جهانی در این زمینه است. (از دنبال کردن و ترجیحا دیدن نمونه های ایرانی خودداری کنید، چون بدون اینکه متوجه باشید در طولانی مدت روی چشم شما اثر مخرب میذارن.)

تمرین مهم ترین وظیفه شما به عنوان یک مدله، مسلما از نمونه های موجود در سطح جهانی استفاده کنید. مطلب زیاد بخونید البته به زبانی غیر از زبان فارسی چون مطالب ترجمه شده یا بسیار بد ترجمه میشن و یا تحت تاثیر نظر مترجم تغییر میکنن.

شروع به کار کنید و تجربه در حین کار رو بدست بیارید، مسلما تلاش کنید با کسانی که کارهاشون خوبه شروع کنید حتی اگه نیازه به صورت مجانی شروع کنید.
بارها بهم پیشنهاد شده که کلاسهایی در این زمینه بزارم اما ترجیح دادم جز در موارد خاص خودم رو درگیر این کار نکنم اما یک کتاب الکترونیکی برای علاقمندان به این رشته نوشتم که میتونید اون رو توی محصولات آموزشی دانلود کنید و ازش استفاده کنید. در هر صورت میتونید سوال هاتون رو اینجا یا توی اینستاگرام در پیج نگاتیو استودیو بپرسید و من بهتون جواب میدم 🙂

نویسنده: فریبرز میرکبیری

الکس وب و دنیای عکاسی

الکس وب و دنیای عکاسی

افرادی که مایل به یادگیری عکاسی به صورت حرفه ای هستند، بد نیست که با عکاسان معروف و به نام جهان نیز آشنا باشند. در این مقاله به معرفی الکس وب پرداخته ایم. الکس وب یکی از عکاسان به نام و مشهور آژانس معروف عکاسی مگنوم است. یکی از کسانی که با دیدن عکس هایش بهت زده به فکر فرو میروید. زاویه دید خاص و منحصر به فرد آلکس وب و دنیای عکاسی در کادر بندی ها و کمپوزیسیون دقیق او فراموش ناشدنی است. یک بخش مهم در عکس های آلکس وب و دنیای عکاسی که همیشه من را مجذوب خود کرده است، استفاده بی نظیر او از سایه ها است به طریقی که باعث ایجاد فضاهایی فانتزی شده و هر بیننده ای را ناچار به توقف و سعی در درک کردن عکس میکند.

آلکس وب و دنیای عکاسی

فریم های بی نظیر الکس وب و دنیای عکاسی معمولا کادری شلوغ و پر را به تصویر میکشند که در آنها هر اِلمانی درست سر جای خود قرار دارد و گویی شاتر درست  لحظه ای پیش از روی دادن اتفاقی بزرگ زده شده است.

خصوصیت بارز عکس های الکس وب و دنیای عکاسی این است که چشم در تصویر شروع به جستجو میکند و ناخودآگاه روی هر کدام از اِلمان های تصویر مکث نموده و آنرا مز مزه میکند و در نهایت به تمام نقاط تصویر سرک میکشد.

آلکس وب و دنیای عکاسی

خصوصیت منحصر به فرد دیگر او تقسیم کردن کادر عکس به دو قسمت است، دو بخشی که در نهایت گویی هر یک داستانی متفاوت از دنیاهایی موازی و انسان هایی که از حضور هم به کلی بی خبر هستند را بیان میکند.

مجموعه عکس های زیبای او که در مرز آمریکا و مکزیک گرفته شده است عکس هایی که مانند تصویر زیر لحظه ویران شدن رویای مرد مکزیکی را نشان میدهد که درست روی مرز دستگیر میشود. نور غروب و دشت پر از گلهای زرد رنگ و نگاه خیره به انتها و نا امید مرد تصویری بی نهایت عمیق و خاص را به وجود آورده اند.

USA. San Ysidro, California. 1979. Mexicans arrested while trying to cross the border to United States.

نویسنده: فریبرز میرکبیری

عکاسی پرتره - فریبرز میرکبیری

خودشیفتگی (نارسیسیسم) بیماری نسل جدید

خودشیفتگی یا نارسیسیسم و ارتباط آن با عکس و عکاسی در دنیای امروز، مبحثی است که در این مقاله از سری آموزش های عکاسی وب سایت نگاتیو استودیو به آن پرداخته ایم. بیماری متداول دهه قبل “افسردگی” بود اما با توجه به تغییرات بسیار سریع پیش آمده در دنیای دیجیتال و ورود آن به تمامی گوشه های زندگی دنیای مدرن، میتوان نارسیسیسم یا خودشیفتگی را به عنوان بیماری جدید عصر دیجیتال در نظر گرفت. درست است که خودشیفتگی از نظر پاتولوژیک هنوز یک بیماری به حساب نمیاد اما با توجه به تغییرات بسیار سریع دنیای امروز و ورود انواع وسائل دیجیتال، به خصوص دوربین های عکاسی و موبایل به زندگی ما این روند احتمالا میتواند در آینده نه چندان دور بیماری های جدیدی را برای ما به ارمغان بیاورد.

تنها تا سال 2007 تعداد 25 میلیارد دوربین دیجیتال و یک میلیارد تلفن همراه دوربین دار در  جهان تولید شده بود و تصور اینکه در حال حاضر این رقم چند برابر شده باشه دور از ذهن نیست. اتفاق در حال وقوع این است که هر کس به واسطه این ابزارهای دیجیتال، امکان عکس گرفتن از هر چیزی را پیدا کرده است!! و با توجه به ظهور انواع سوشال نت ورک ها یا همان شبکه های اجتماعی، امکان انتشار آنها با دیگر اعضای جامعه جهانی به سادگی در دسترس عموم  قرار گرفته است، کاری که تنها تا چند سال پیش مختص افراد سرشناس، نخبگان و یا هنرپیشه ها بود. پس میتوان نتیجه گرفت که عکاسی دیجیتال در دنیای امروز دارای ارتباطی مستقیم با این بیماری است.

بیماری خودشیفتگی یا نارسیسیسم

از آخرین تحقیقات انجام شده در دانشگاه “کانکتیکات” پدیده ای به نام Photo Taking Impairment میباشد. بر اساس این تحقیق، ما ناخودآگاه و با عکس گرفتن از اتفاقات عادی و روزمره مثل غذا خوردن، مهمانی ها و … فرمانی به مغز میفرستیم به این عنوان که من این صحنه را در جایی ذخیره کردم و نیاز به ذخیره دوباره آن نیست. این اتفاق که هر  روز با آن درگیر هستیم به مرور تمام خاطرات روزمره ما را تحت تاثیر قرار میدهد و میتواند در آینده ما نتایج فاجعه باری را همراه داشته باشد.

جدا از بحث به قهقرا بردن “عکس خوب” و تخریب سلیقه بصری عموم و جایگزینی آن با عکس های نازیبا، عدم اطلاع از قوانین ترکیب بندی و نورشناسی و جدا از تاثیر بسیار مخربی که این ابزارهای جدید تنها با در دسترس قرار دادن انواع فیلترهای پر رنگ و لعاب در تخریب جمعی سلیقه و درک زیبایی شناسی عموم مردم گذاشته، به وجود آمدن عادت جدیدی به نام سلفی میباشد.

با وجود چندین میلیارد موبایل که در جهان وجود دارد، هر روز میلیون ها عکس از مکان ها و اتفاقات مختلف وارد دنیای اینترنت میشود که بسیاری از این عکسها سلفی هستند. با توجه به عمومی شدن این اتفاق در میان مردم، این سوال مطرح میشود که اصولا چه نیازی به این عکس ها وجود دارد و اینگونه عکس ها باعث میشوند چه چیز در ما ارضا شود؟

بیماری خودشیفتگی یا نارسیسیسم

مسلما دلیل اصلی آن تمایل به نشان دادن زیبایی مصنوعیی است که در دنیای واقعی وجود ندارد. یک تمایل مخفی برای رسیدن به تکامل در زیبایی که به واسطه این ابزار های جدید و نرم افزارهای موجود، به خوبی مهیا شده است. تعریف عکاسی در زمانهای قبل چه بود و اصولا چرا چنین ابزاری ساخته شد؟ یکی از دلایل اصلی آن ثبت دقیق تر اتفاقات بود، یعنی به تصویر کشیدن واقعیت. این در حالیست که معنای عکاسی دیجیتال تصویر کردن ناواقعیت و نشان دادن آن به عنوان واقعیت به بیننده هاست. استثنا هایی از جمله عکاسی مد در این باره وجود داشته است که بنا به توجیهات تبلیغاتی و بازاریابی این موارد قابل درک است اما این سلفی چطور؟

دلیل آن مسلما تنها زیباتر بودن و ارائه آن به دیگران نیست بلکه در نهایت برای پیدا کردن یک خود گم شده است. ما با تلاش در ایجاد یک تصویر زیبا از خودمان سعی در ساخت یک من کامل داریم، و موبایل ها برای ما امکان رسیدن به آنرا ایجاد کرده اند. مقصد اینگونه عکس ها سوشال نت ورک ها هستند، دنیای مجازیی که تمام تلاشمان را در آن میکنیم تا خودمان را آنچه که نیستیم نشان دهیم، یک خود زیباتر که بر اساس الگوهای ذهنی ای که همین دنیای دیجیتال به خورد ما داده، ساخته شده است و گاهی این تلاش برای مصنوعی بودن به قدری ادامه پیدا میکند که توی نوشته ها و حرف ها و حتی در دنیای واقعی ما هم تاثیر مستقیم میگذارد.

ما به صورت ناخودآگاه برای هر موقعیتی در زندگی یک تصویر آرمانی در ذهنمان حفظ کرده ایم و در شرایط مورد نظر آنرا بازی می کنیم. اینکه چطور روی کسی تاثیر بگذاریم ، چگونه بخندیم، با چه حالتی و یا حتی از چه زاویه ای نگاه کنیم، چطور عاشق شویم، چگونه ابراز محبت کنیم و یا حتی چگونه س-کس داشته باشیم! این آرزوی کامل بودن گاهی جور دیگری نمود پیدا میکند و آن دیدن خود واقعی ما در غالب برخی از شخصیت های معروف سینماست. این مساله اتفاقی نیست که هزارها دختر ناگهان در یک دوره خاص از عکس “آدری هپبورن” در پروفایل خود استفاده میکنند، و این هم در واقع روشی جدید برای رسیدن به همان سلفی رویایی ماست.

بیماری خودشیفتگی یا نارسیسیسم

این نارسیسیسم گروهی تنها باعث فرار کردن از خود واقعی ما میشود و در نهایت باعث نشان دادن چهره ای غیرواقعی و مصنوعی از ما به دیگران و همینطور به خودمان میشود. جالب اینجاست که گاهی این تصویر در وجود شخص به قدری نهادینه میشود که دیگر به سختی امکان دارد که بتواند خود واقعی اش را مشاهده کند. سلف پرتره که به خاطر سختی آن زمانی تنها توسط معروف ترین عکاسان تاریخ عکاسی و به ندرت انجام میشد امروز به نشانه ای از نارسیسیسم بدل شده است.

پ.ن: در روان‌شناسی خودشیفتگی یا نارسیسیسم بیانگر عشق افراطی به خود و تکیه بر خودانگاشت‌های درونی است. نارسیسیسم از ریشه لغت یونانی‌ هٔنارسیس (نرگس، اسطوره نارسیسیوس) گرفته شده‌است. نارسیس یا نرگس، بر اساس افسانه ها مرد جوان خوب چهره‌ای بود که از عشق اخو دوری کرد و برای همین محکوم به عشق ورزیدن به تصویر چهره خود در یک برکه آب گردید.

امیدواریم این مقاله از سری مقالات آموزش عکاسی وب سایت نگاتیو استودیو برای شما کاربران محترم، مفید واقع شده باشد.

عکاسی صنعتی - فریبرز میرکبیری

جملاتی که در عکاسی هرگز به کار نبریم

یک بخش مهم از آموزش عکاسی و نکاتی که برای تبدیل شدن به یک عکاس حرفه ای باید یاد بگیرید شامل دوری کردن از برخی ذهنیت های اشتباه و یا شایعه ها میباشد که برخی از کلیدی ترین و مهمترین آنها را در این مقاله از سری مطالب آموزش عکاسی استاد فریبرز میرکبیری و وبلاگ نگاتیو استودیو گردآوری نموده ایم.

  • عکس سیاه و سفید رو ترجیح میدهم.
  • یک دوربین جدید (نیکون یا کانن) گرفتم که عکس های فوق العاده ای میگیره.
  • هیچ وقت به مدل تون نگید حالا یه ژستی بگیر!
  • روز خوبیه دنبال یکی میگردم واسه عکاسی!
  • عکس های من خوب نمیشن چون خوش شانس نیستم که به اون لحظه مناسب برسم.
  • عکاسی کردن از مدل های حرفه ای خیلی راحته اما ما که تو ایران متاسفانه مدل حرفه ای نداریم!
  • بعدا توی فتوشاپ درستش میکنیم!!!!
  • اگه منم وسایل درست داشتم بهتر از اون عکس میگرفتم!! (منظور عکاسیه که عکس هاش رو دارید میبینید)
  • همه چیز رو جور کردم یه لوکیشن عالی و یه مدل خوب کسی از دوستات رو نمیشناسی که بتونه مدل رو مجانی آرایش کنه!
  • حیف که نورخوب ندارم اگه نه عکس خوبی میگرفتم!!!

در جستجوی ویوین مایر

در جستجوی ویوین مایر (Vivian Maier)

در جستجوی “ویوین مایر”

امروز تصمیم گرفتیم به شرح داستان زندگی یک عکاس معروف در سری مقالات آموزش عکاسی وبسایت نگاتیو استودیو بپردازیم. داستان زندگی “ ویوین مایر ” که بیشتر به سناریوی یک فیلم شبیه است و همین در ابتدا باعث شد که برایم خیلی باور کردنی نباشد، اما بعد از مدتی دیدن عکس ها و تحقیق و خواندن مطلب، بیشتر به او علاقه مند شدم و هر تکه از داستانش و دیدن عکس های فوق العاده اش برایم تبدیل به یک اشتیاق خاموش نشدنی شد. احتمالا اگر یک تصادف رخ نمیداد هیچ یک از ما خبری از این عکاس به نام که نامش در کنار کسانی مثل Diane Arbus , Robert Frank , Weegee قرار گرفت رو نداشتیم.

داستان زمانی شروع شد که در سال 2007 “جان مالوف” توی یک حراج وسائل خانگی چمدانی پر از نگاتیو را به قیمت 380 دلار خریداری کرد به این امید که شاید بتواند از عکس های آن برای تحقیقاتش درباره ناحیه ای در شیکاگو، جایی که در آنجا به عنوان یک مشاور مسکن کار میکرد استفاده کند. این چمدان حاوی چیزی حدود 100.000 نگاتیو و حلقه فیلم ظاهر نشده و همچنین حدود 150 عدد فیلم 8 و 16 میلیمتری بود، که متاسفانه برای کاری که او در نظر داشت به هیچ عنوان مناسب نبود و به همین خاطر آنها را به کناری گذاشت و فراموششان کرد.

عکس ها متعلق به خانمی به اسم “ویویِن مایر” بود .او در سال 1926 در نیویورک متولد شد و مدتی بعد به دلیل فرانسوی بودن مادرش چند سالی را در دهکده زادگاه او می گذراند. او در 1951 مجددا به آمریکا بازمیگردد و در شیکاکو به عنوان پرستار بچه شروع به کار می کند. اطلاعات زیادی از زندگی او در دست نیست. او زنی تنها، مجرد و مرموز بود که هیچ وقت ازدواج نکرد و در طول زندگی دوستان بسیار کمی داشت. خصوصیت اصلی او یک دوربین عکاسی Rolleiflex بود که همیشه به گردن داشت. تنها چیزی که دوستانش از او به یاد دارند این است که او مدام در حال عکاسی کردن بود اما عکس ها را به هیچ کس نشان نمیداد.

در جستجوی وی وین مایر (Vivian Maier)

راز کشف کردن “ویویِن” و شروع این داستان این بود که او به خاطر بی پولی در سن بالا دیگر امکان پرداخت اجاره انباری که وسائل و نگاتیو هایش را در آنجا نگه داری میکرد نداشت و طبق قوانین آمریکا در چنین مواردی صاحب انبار اجازه بازکردن و به حراج گذاشتن جنس های آن را دارد و این اتفاقی بود که رخ داد. در واقع وی ویِن در سال 2007 زنده بود و بی خبر از این ماجرا.

او در سال 2008 بر اثر لیز خورن روی یخ و شکستگی به بیمارستان منتقل می شود اما بعد از چند روز و با اصرار خودش به خانه باز میگردد. او بعد از این حادثه دیگر نمیتواند به زندگی عادیش برگردد و در نهایت در آپریل 2009 فوت میکند. جان مالوف بعد از اتمام نوشتن کتابش دوباره سراغ نگاتیو ها میرود و چندتایی از آنها را چاپ میکند. او هیچ تخصصی از عکاسی ندارد اما به نظرش میرسد که اینها عکس های خوبی هستند و برای امتحان هم که شده تعدادی از آنها را روی سایت “فلیکر” آپلود میکند و ظرف چند هفته با استقبال بی سابقه ای روبرو میشود و این اتفاق باعث میشود که دنیا به سرعت با “وی ویِن مایر” آشنا بشود.

بعد از این داستان مانند اکتشاف یک نقشه گنج پیش میرود و به مرور عکس های بیشتری از او چاپ میشوند و در نهایت تمامی روزنامه ها و مجلات معروف دنیا درباره این عکاس مرموز صحبت میکنند. دو فیلم تحقیقاتی درباره زندگی این پرستار بچه ساخته میشود و عکس هایش در معروف ترین گالری های جهان به نمایش گذاشته میشوند، و همه اینها با عکس هایی که حتی خود او هم یک بار در زندگیش ندیده بود.

زندگینامه ویوین مایر

گویا عکس و عکاسی در دنیای امروز دیگر سحر انگیز بودنش را از دست داده است، در دنیایی زندگی میکنیم که اطراف ما مملو از عکس هاییست که هیچ اثری در ما نمیگذارند. در دنیایی که همه چیز در آن به سرعت اتفاق میفتد، اما دیدن عکس های او باعث میشود یاد زمانی بیفتیم که نگاه کردن به برخی عکس ها زمان را متوقف میکرد و ما را به نگاه کردن بهتر وا میداشت. عکس های او این حس لذت بخش غرق شدن در عکس را به خوبی منتقل میکنند. نگاه کردن به سلف پرتره های زیبای او باعث میشود خودمان را در دنیای او بیابیم و چند لحظه ای جهان را از دید او نگاه کنیم. در آن نگاه عجیب و خیره به دوربین همراه با حس اعتماد و نوعی بی تفاوتی غرق شویم، دنیایی که با نگاه کردن به بازتاب تصویرش درآینه ها و یا شیشه مغازه ها میتوانیم حس لذت بخشی از آن را روی پوستمان احساس کنیم و سنگینی و پوچی دیدن میلیون ها عکس سلفی که هر روز دراینستاگرام گذاشته میشوند را به فراموشی بسپاریم.

عکس های مایر که با استفاده از دوربین Rolleiflex گرفته شده اند (به خاطر دید و کادربندی از بالای این دوربین) باعث این شده که او مانند یک شاهد نامرئی بتواند بازتاب اتفاقات دنیای اطرافش را بدون اینکه ردی از خودش به جای بگذارد به خوبی ثبت کنه. در بسیاری از سلف پرتره هایش او مانند یک روح ظهور میکنه و مثل سایه ای خودش رو به زندگی دیگران وارد میکند و عجیب نیست که در میان صحبتهای دوستانش میشنویم که در مقابل غریبه ها از اسامی مستعار استفاده میکرده و همیشه سعی داشته که اسمش را به غریبه ها فاش نکند و در میان تعجب دوستانش که دلیل این کار را از او میپرسیدند جواب میداده : “من یک جاسوس هستم”.

در جستجوی وی وین مایر (Vivian Maier)

Vivian Maier / Jeu de Paume

مستند ساخته شده درباره او از ماه آپریل 2014 در بسیاری از شهرهای دنیا به نمایش در آمد و با استقبال فراوان عمومی مواجه شد. بدون شک این فیلم برای مدتها در ذهن بیننده باقی میماند اما همزمان نقاط ابهام زیادی از زندگی شخصی و منزوی بودن وی و یا دلیل عدم داشتن یک رابطه عاطفی را در بیننده به عنوان یک سوال کلیدی باقی میگذارد.

در جستجوی ویوین مایر - زندگینامه و دانلود فیلم ویوین مایر

Finding Vivian Maier on YouTube

در انتها تنها چیزی که میتوان اضافه کرد این است که “ ویوین مایر ” در واقع نه یک عکاس تنها و منزوی  بلکه یک کلکسیونر لحظه های زندگی دیگران بود.


اگر مایل به دانلود فیلم Finding Vivian Maier 2013 هستید میتوانید با کلیک بر روی لینک زیر به صفحه دانلود این فیلم در سایت فیلم تو مووی هدایت شوید.

دانلود فیلم در جستجوی ویوین مایر


Sources: www.Vogue.it , www.panorama.it , www.ilpost.i

نویسنده: فریبرز میرکبیری